Adembenemend

21 december 

Wat was het stil vannacht aan Lake Pukaki. Midden in de nacht werd ik even wakker en toen ik het gordijntje opzij schoof zag ik een prachtige sterrenhemel. Nog steeds zijn we vroeg wakker, uurtje of 6. Op het gemakje maken we koffie en ontbijt. Het kan ook niet anders dan op het gemakje, het gaspitje om water te koken gaat nu eenmaal niet hard. We gaan vandaag de Hooker Valley Track lopen bij Mount Cook in de buurt. Om daar te komen rijden we 3 kwartier langs het meer, we hebben wat associaties met route 66 (terwijl we daar nooit geweest zijn :)). Een lange weg door een wijds landschap met aan de zijkant prachtige bergen. De bewolking trekt een beetje open. We genieten nu al, zo mooi en rustig is het. De routeplanner hoeven we niet te gebruiken want aan het eind van deze weg zijn we er gewoon. We parkeren de bus en zijn gelijk al behoorlijk onder de indruk. Dwars door de bewolking komt een prachtig besneeuwde berg tevoorschijn naast al het natuurgeweld eromheen. We zijn er stil van. Ik pak de rugtas in en dan gaan we op pad. De route is niet moeilijk, hele gezinnen lopen deze track, hij is vooral verschrikkelijk mooi vanwege de uitzichten en in totaal 10 km lang. Er zijn 3 hangbruggen waar je overheen gaat. De eerste is al gelijk aan het begin. We dralen eerst wat want we raken niet uitgekeken van de pracht en praal wat we hier zien. Zelfs door de bewolking heen. De hangbruggen gaan over kolkende rivieren met enorme rotsblokken erin. Adembenemend mooi! Na 5 km eindigt de route bij Hooker Lake. We lopen het pad uit en ik sta letterlijk stil van verwondering. Midden in het meer liggen gigantische ijsblokken. Ik had het gelezen maar in het echt is het nogal surrealistisch en imposant. Als we dichterbij komen bij het meer zien we er nog meer. We klauteren wat rotsen op om van bovenaf te kijken en ons broodje te eten. Er zijn best wat mensen maar het lijkt alsof iedereen onder de indruk is want het is gewoon stil. Sereen stil. De hele route ben ik er steeds geëmotioneerd van, het is zo prachtig, adembenemend prachtig. Bij het meer lijkt ons hoofd gewoon leeg en kunnen we zo genieten van het moment. We lopen de 5 km via dezelfde weg terug, het blijft mooi en leuk met die hangbruggen. We verbazen ons over de hoeveelheid Aziaten, hier en ook langs de wegen. Op veel plekken hangen deze mensen met selfiesticks uit autoramen en aan het begin van de highlights moeten alle kinderen op de foto ipv lekker schooieren. 

Terug bij de bus zetten we koffie en bedenken wat we zullen doen. Bij het visitor centrum is een public shower. Dat gaan we eens opzoeken. Weer van het kastje naar de muur gestuurd voor het wisselen van dollarmunten voor de douche maar dat lukt. Super goed geregeld, een public shelter in het dorp. Hier kun je zitten, je eigen eten maken, naar de wc en dus zelfs douchen. En het is superschoon, ruim en erg warme douche. Rozig rijden we de weg weer terug naar de Highway. Bij het eerstvolgende dorp willen we de gasfles vullen, tanken en de wc legen. Op de gasfles na lukt dat allemaal. De vrouw van de pomp legt aan Peter uit waar we de gasfles wel kunnen vullen. Dat is nog een heel eind verderop, kijken of we zover nog komen.

De Alpine Highway route naar het zuiden is gaaf. Slingerend door het landschap, weinig verkeer en het klaart volledig op qua weer. Het gaat over de Lindis Pass, hoe verder we komen hoe bijzonderder de omgeving wordt. We wanen ons letterlijk in Teletubbieland. Groen, groener, groenst zonder bebouwing, alleen de weg. Bij een uitzichtspunt stoppen we en verwonderd kijken we hier onze ogen uit over deze groene tapijten. 

We halen inderdaad Cromwell waar we gas zouden kunnen vinden. Bij de 2e pomp is het raak. Jammer, degene die dit mag doen is net naar huis. Morgenochtend dan maar. We eten een ijsje en 3 km verderop is een gratis camperplek naast de rivier. We vinden een heerlijk plekje onder de eucalyptus boom. Het is zulk mooi weer dat we tot half 9 buiten kunnen zitten. Het lijkt wel opblijfavond, de jetlag is zo goed als uit ons lijf merken we. Mijn sterrenkok heeft weer heerlijk gekookt op ons schamele fornuisje. Wat een zegen allemaal. Midden in de nacht zien we een sterrenhemel zoals we nog nooit hebben gezien. Alsof er een lichtjes net om de aardbol is gelegd. Adembenemend!