De Zuidkaap en nog steeds de Noordzee

18 juni 2024

Het is maar kort donker geweest hier in Noord- Denemarken. We rijden om 7 uur al het dorp uit naar Hirtshals. Nu is ons eigen dorp niet druk, hier is het helemaal rustig en uitgestrekt. Glooiend met af en toe een huisje of een boerderij. We staan bijna vooraan in de rij bij de ferry en mogen al snel de boot oprijden. Het verbaast ons elke keer weer hoe groot de laadruimte is van zo'n schip. We rijden de oprit op en helemaal rond tot we weer aan de andere kant bij de afrit naar buiten komen. Wat gek, hebben ze ons niet goed de weg gewezen? Maar nee, we staan met 4 campers op de schuine helling met de neus naar beneden en daar blijven ze ook. De man met geel hesje gebaart nog even dat de handrem erop moet. Joh, dat meen je 😆. We stappen een beetje verbouwereerd uit dat we de bus zo schuin moeten achterlaten voor 4 uur. Achter ons staan ook Nederlanders, en die kijken en zeggen precies hetzelfde. In ganzenpas kunnen we nog net langs de bussen om naar boven te gaan. 

We lopen als een van de eersten boven. Het is te koud om buiten te zitten dus lopen we door tot vooraan in het schip. Onze nieuwe vrienden van zojuist gebaren dat er nog 2 stoelen zijn waar wij ook kunnen zitten. Wat een gezelligheid. We wisselen heel wat reisverhalen, ditjes en datjes uit. 

De zee is rustig vertelt de schipper door de intercom, golven van slechts 2 meter. Na 2 1/2 uur vindt mijn maag dat toch echt te veel deining. Dus ik kijk gezellig strak naar de horizon en geef me over aan deining op advies van Peter. Gelukkig gaat ook dit weer vanzelf voorbij en is het een mooi gezicht als we het fjord invaren. 

We vallen bijna de boot af als de handrem er weer afgaat haha. En dan is het weer heerlijk thuiskomen in het prachtige Noorse landschap. We touren de b-weggetjes langs de kust richting de Zuidkaap bij Lindesnes. 

We parkeren de bus en na een hele late lunch lopen we naar de vuurtoren. Het is windkracht 5 en open zee, dus goed vasthouden op de rotsen. Wat een prachtige plek is het hier. De zee, de schitterende rotsen, de vuurtoren, allerlei gangenstelsels uit de oorlog. We komen wel aan onze stappen vandaag. 

We voelen ons weer spelende kleuters, zo klimmen en klauteren we van uitzichtpunt naar uitzichtpunt. De zon schijnt ook nog eens lekker.

We blijven hier vannacht lekker slapen op deze prachtige plek. Na het eten klimmen we de andere bergrots op. Met een voldaan gevoel zitten we om 22 uur uitgeteld in de bus. Door het licht vergeet je gewoon dat de dag bijna voorbij is. 

19 juni 2024

Gisteravond hebben we een globale route uitgestippeld voor de komende dagen. Noorwegen heeft prachtige touristische routes die heel handig op elkaar aansluiten. We staan vrijwel aan het begin van de route Jaeren. Zodra we wegrijden van de Zuidkaap is het bij de eerste bocht al raak. We zien schitterende plek, aan een fjord, met een haventje, zon stralend op het turquoise water. Daar moeten we gewoon stoppen voor ons ontbijt. We zitten er heerlijk een poosje te genieten voordat we de route vervolgen. 

Het landschap wordt steeds mystieker. Gigantische rotsblokken waar de weg doorheen kronkelt. Met woeste rivierkolken erdoor heen. We zien een teken op de borden dat er iets te zien is, dus rijden we spontaan daarheen. We komen op een bijzondere historische plek, blijkt. Een groot overhangend rotsblok als shelter voor 2 houten huisjes. https://www.visitnorway.com/places-to-go/fjord-norway/the-stavanger-region/listings-stavanger/helleren-and-j%C3%B8ssingfjord/10735/.

We wandelen er met open mond rond, wat is het hier indrukwekkend mooi. Het museum is nieuw en gaat eind van de week pas open. We rijden de route maar weer verder. Het blijft alleen maar mooi, de zon schijnt nog steeds. Enige puntje is de harde wind die ons bijna van de rotsen waait bij het wandelen 😂

Als we bij Egersund zijn vinden we het welletjes voor vandaag en kijken we nog even voor een plek voor vannacht. We rijden het schiereiland op en zien een mooie plek aan de Noordzee. Peet gaat nog een visje vangen voor vanavond en ik pak mn leesboek heerlijk. Het is nog maar 5 uur, onze Duitse buren zitten al aan hun avondeten en vertrekken al snel hun camper in. Terwijl het zulk lekker weer is. Ineens valt het kwartje dat Duitsland een wedstrijd speelt. Ze winnen zelfs maar we horen geen gejuich door de raampjes. Als we stiekum gluren zien we de buurman slapend in zijn stoel....

Er is inderdaad via op het menu, voor Peter dan natuurlijk. Het is een hoop werk voor weinig smaak begrijp ik. 

Aan de overkant van het fjord zien we de houten pallet toren al klaar staan voor midzomernacht feest op 21 juni. We wandelen via het strand nog heerlijk in de zon er naar toe. Hopelijk vinden we nog een toren als we vrijdag weer ergens anders zijn. 

We pakken de luxe van een douche vandaag en slapen als roosjes.

20 juni 2024

De wind is gaan liggen, de zon schijnt volop. Het lijkt wel vakantieweer. We blijven hier nog een poosje luieren. Peter vangt nog even 3 vette zalmen. Dat wordt vanavond bbq'en. Vanmiddag rijden we een uurtje verder voor een waterval wandeling bij Månafossen. Bij het beginpunt van de bergweg zien we een geel bord dat iets zegt over wegversperring. Nou, we zien wel, misschien dat het pas na de afslag is waar wij moeten zijn. Hopen we...

We rijden met aah's en oooh's vanwege de pracht en praal. Steile bergwanden met heel veel watervallen. En ineens staan we weer bij een historische punt. Het hoort allemaal bij het Magma Geopark. We zijn behoorlijk hoog en kijken prachtig het fjord over, met bizarre rotsblokken. Gloppedalsura: in de oorlog hielden 250 Noorse soldaten 2 Duitse bataljons tegen. Ze gebruikten dit als een natuurlijk fort. Wat imposant hier. Onder de indruk stappen we in en ja hoor, de wegversperring! We vonden het al zo ontzettend stil op deze weg. Een lange tunnel waar we moederziel alleen doorheen kachelden, geen tegenliggers. Het kwartje valt. Er zit niks anders op dan de route weer terug te rijden. Wat geen straf is, want ook dat is weer mooi. We drinken eerst maar even koffie op een uitgestorven parkeerplaats en vinden een omleidingsroute die ons alsnog naar de parkeerplaats van de wandeling leidt. Wat een fantastische plek is dit! Aan een wildstromende rivier, schapen met bellen op de berghelling, de zon op de bergkam. Wordt vervolgd....