Overweldigende natuur

27 juni 2024

Het is al vroeg warm in Eidfjord wat heel vertragend werkt. We drinken koffie en nog eens koffie. Er komt ondertussen weer een nieuw cruiseschip aan, dus weer leuk om te kijken hoe deze aanmeert. Als we ons bakkie koffie bij het water in de schaduw opdrinken zitten we naast een Zweeds echtpaar. We wisselen gezellig vakantiepraatjes, routes en wetenswaardigheden uit. Ik geniet enorm van dit soort contacten onderweg. Het is al bijna middag als we dan toch eindelijk wegrijden, het prachtige fjord uit over de enorme Hardangerbrug en daarna door de tunnel. De rotonde in de tunnel is een waar kunstwerk met verlichting. 
We willen vandaag een volgende Nationale Toeristische route rijden: de Auerlandsvegen. In de boekjes staat dat je goed moet opletten dat je de afslag niet mist, anders zit je in de tunnel van 25 km! Nu zijn we het tunnelsyndroom allang voorbij, het zijn hier vele kilometers tunnel die ons door de bergen heen loodsen. Anders kom je hier niet ver. 
Ik heb het zo ontzettend warm, voordat we deze route rijden stoppen we een poosje bij het water en eten een ijsje. We twijfelen of we deze weg nu zullen rijden of morgen. Gezien de weervooruitzichten is vandaag een betere dag, zon en helder weer als we over de hoogvlakten rijden. Bij de camper stop ik nog even mijn hoofd onder de koude kraan en ben weer lekker afgekoeld. Let's go!

De route gaat enorm steil omhoog, en overvol met busjes toeristen die van een cruiseboot in Flam (dorpje hier vlakbij) naar een uitzichtpunt gebracht worden. Er is maar 1 smalle weg voor heen-en-weer verkeer. Geen haast dus. Het uitzichtpunt is prachtig, een overhangend kunstwerk met glas waardoor je het fjord kunt bewonderen. Peter dringt zich tussen alle Aziaten, hij is niet moeilijk te traceren zo. De mensen zien niet eens het fjord zelf, maar alles via hun mobiel. Even lachen, v-teken en weer verder, terug de bus in. 

Wij rijden verder, de route volgend. Adembenemend mooi! Wijds, besneeuwde vlaktes, ijs op de meren. Wat een kadootje dat het zo helder en zonnig is. We genieten volop, stoppen met regelmaat om het allemaal in ons op te nemen. Na deze route vallen we zo het Laerdal in, alweer aan een fjord. Er is een gratis camperplaats waar we de laatste plek innemen, het is inmiddels al ruim 18.00 uur geweest. De zon schijnt hier nog lang, alhoewel er een stevige wind staat. Het is nog zo lang licht, heel ons ritme verschuift. Om een uur of half 12 lopen we nog even een rondje en raken aan de praat met een Fins echtpaar wat achter ons staat. Ze komen oorspronkelijk uit Rusland en zijn een paar jaar geleden geëmigreerd naar Finland. Zo interessant om verhalen te horen over het onderwijs, hun verhalen over Rusland waar hun familie nog woont en wat een moeilijke situatie is. Met een hoofd vol indrukken gaan we slapen in een warme camper. 

28 juni 2024

Als we deze nieuwe morgen onze koffie zetten is de camperplaats alweer bijna leeg. Wij zijn niet van die vroege vertrekkers. We rijden naar Borgund waar een zwarte kerk, de oudste staafkerk van Noorwegen staat. Aan een historische route, Kongsvegen. Iets met een vroegere koning uit 1100. Er zijn mooie wandelingen te maken, maar wij rijden met de camper deze prachtige kloofweg, weer met talloze watervallen. We nemen vervolgens de pont om bij weg 55 te komen, onze volgende toeristische route: de Sognefjellet. Het is een lange route, van meer dan 100 km, dus dat doen we niet allemaal meer vandaag. Het weer is nog steeds prima, de verwachte omslag met regen blijft nog uit. We stoppen bij Gaupne en vinden een fijn klein campinkje aan het water (je moet je best doen om niet aan het water te staan :)). Het ligt aan een knalgroen water, het lijkt wel tropisch. Ons uitzicht is een schitterende waterval aan de overkant. Wat een plaatje! We luieren, lezen, vissen hier de rest van de dag. Heerlijk vakantie! 

29 juni 2024

De zon doet nog steeds haar best als we aan het eind van de ochtend wegrijden hier. We vervolgen weg 55 die na een half uur spectaculair wordt. En dan is dat nog zachtjes uitgedrukt. Wat een woeste, ruige natuur, binnen no-time stijgen we bijna 1000 meter wat gelijk aan de temperatuur te merken is. Het is een gebied met wisselvallig weer, regen, wind, sneeuw, wolken, zon. Wat een ervaring om hier te rijden. We stoppen bij elk uitzichtspunt omdat het zonde is om verder te rijden. De weg is ruim 100 kilometer en vandaag is er een of andere toertocht voor wielrenners die deze grillige weg vanaf de andere kant hierheen rijden. We hebben diep respect voor deze mensen, om de 10 minuten is het weer anders en het stijgt en daalt ook flink. 
Ergens halverwege is het rustpunt Mefjellet, bij een kunstwerk. De Noren maken van elke TouristVeg een soort kunstwerk, overal is wat te zien. De ene keer een bijzonder toiletgebouw en hier een soort vierkant wat als fotopanorama kan dienen. Wij vinden de natuur erachter veel aantrekkelijker. Er blijkt een soort wandelroute van een uur te zijn, dwars door de sneeuw, riviertjes en vlaktes. We kleden ons warm aan, want het is hier momenteel slechts 1 graad! Gelukkig hebben we mutsen en wanten mee. Het is zo prachtig mooi, als we een stukje naar beneden lopen en de onmetelijke bergvlakte met meren en gletchers zich voor ons uitstrekt worden we er gewoon stil en emotioneel van. 
De route is niet helemaal te lopen, want het smeltwater maakt best brede rivieren waar we niet doorheen kunnen. Dan maar over de weg terug naar de bus. Met wind tegen en regen wat lijkt op natte sneeuw geeft het gelijk weer een andere emotie :). En toch genieten we er echt van, wat een bijzonder avontuur hier. Bij de bus warmen we op en trekken we droge kleren aan. Na nog een prachtige vervolgrit, waarin we zelfs een eland spotten, eindigt deze route in Lom. Hier waren we vorig jaar ook. De staafkerk rijden we voorbij, die hebben we vorig jaar al bekeken. 
Op de camping drogen we onze kleren nog eens extra, het is hier in het dal heerlijk, 18-20 graden. 'Na het eten plannen we de route voor de komende dagen. Het lijkt nog steeds droog te blijven.