Van haarspeld tot staafkerk

30 juli 2023

Het is al kwart over 10 als we de motor starten op deze nieuwe dag. Fijne dagen met prachtig weer gehad in Rekdal. Vanmorgen hebben we de route voor de komende week doorgenomen en een soort van plan gemaakt. Vandaag gaan we een deel van de Nationale Toeristweg Geiranger rijden. De andere helft, de Trollstigen hebben we overgeslagen. De weerapp geeft aan dat het rond 12 uur gaat regenen voor de rest van de dag. Dan is het handig als we de Geiranger gezien hebben. In de mist en bewolking is toch minder leuk. De ah's en oh's schallen weer door de camper en dan zijn we nog maar een half uur onderweg. Doordat we meestal niet de standaard routes nemen komen we maar weinig verkeer tegen en rijdt het lekker rustig. We komen bij de ferry om naar het Geirangerfjord over te varen en kunnen gelijk mee als laatste op de boot. Leuk dat het eindelijk eens een goede timing is :). Na 13 minuten staan we aan de overkant en begint de route. We stoppen bij de eerste beste picknickplek om koffie te drinken en wat te eten. Het is ook een vertrekpunt voor allerlei wandelingen naar watervallen. We zien er inderdaad een paar klateren. De hoeveelheid Nederlanders nemen in dit gebied trouwens ook met bosjes toe. Het is ook goed te doen voor een zomervakantie naar deze streek. Het Geirangerfjord staat op de Unesco Werelderfgoed lijst en als we het zien snappen we dat ook wel. Het is werkelijk schitterend. We komen van bovenaf via haarspeldbochten aanrijden en het uitzichtpunt is in een bocht waar iedereen wil stoppen en parkeren terwijl er maar 10 parkeerplaatsen zijn. Grote touringcars die stoppen om de cruiseboot mensen ook uit te laten stappen. Het is een wirwar van autos. De zon schijnt mooi over het fjord en het water. Hoe krijg je toch al dat moois in een foto gevangen. Dat vraag ik me al 9 weken af....

Geiranger zelf is niet meer dan een camping en souvenirshops dus we rijden door. Al jaren ligt er een tsunami op de loer in dit fjord vanwege een rots blok wat elk jaar krimpt of verschuift. Als dit blok valt dan komt er een golfslag van 80 meter hoog en moet de boel hier binnen 10 minuten geëvacueerd worden. Nu duurt het al jaren maar het trekt ons niet om een nachtje hier te blijven met deze wetenschap. De route gaat verder omhoog met heel wat haarspeldbochten en heet de adelaarsweg. Dat snap ik wel, hoog boven de wereld rijden we met schitterende watervallen, rotsen en gletsjers. We stoppen en lopen hier op bet gemak even rond. Een mooi meer, wandelpaden, een walhalla voor buitenmensen. We twijfelen of we zullen blijven en hier slapen, alleen de lucht ziet er wel erg dreigend uit. Voordat we de eerste bocht gereden hebben klatert de regen naar beneden en zien we de bergtoppen niet meer. Het is inmiddels rond half 3 en we rijden nog een half uurtje. Het landschap is weer eens veranderd, nu rijden we langs een wilde turquoisekleurige rivier en nog steeds bergen ernaast met watervallen. We vinden het welletjes voor vandaag en strijken neer op een camping aan de rivier. Peter hangt de hangmat tussen de bomen, de zon schijnt weer en we hebben weer een fijne plek voor vannacht. Heerlijk luieren in de hangmat met een boek, Peter gaat vissen in de rivier en als de zon achter de wolken verdwijnt om een uur of 8 bak ik pannekoeken. Wat hebben we vandaag veel moois gezien en ervan genoten. 

31 juli 2023

Het regent een beetje als we wakker worden dus draaien we ons nog even lekker om. Geen haast (al heel lang niet :)). Aan het eind van de ochtend rijden we 7 km naar het dorpje Lom. Daar is een staafkerk en het is een piepklein dorpje aan de rivier met allemaal houten bruine huisjes ipv de rode huizen die we al weken zien. Lom is een kruispunt voor diverse natuurparken en een outdoor centrum. Er gaat een zipline dwars door het dorp over de wilde rivier en er zijn nog talloze activiteiten te doen vanaf hier. De staafkerk ziet er mooi uit en we lopen er even omheen. Er is warempel een echte bakker, die is haast niet te vinden in Noorwegen. Brood gaat allemaal via de supermarkt, er staat een hele rij. Ik stuur Peter in de rij zodat ik zelf even kan neuzen in de winkel er tegen over, lekker aso. Het brood en de koffie zijn erg lekker dus de moeite van het wachten waard. Na een uur hebben we alles wel gezien hier en rijden we door naar Otta. Daar doen we boodschappen bij de Rema, onze Lidl van Noorwegen. Bij elke kassa die we gehad hebben deze weken wordt dezelfde vraag gesteld en ik kan het nog steeds niet verstaan. En elke keer blijkt het te zijn: do you need a bag? Die zin maar eens uit ons hoofd leren. Nu klinkt het bij deze kassa toch echt anders maar ik had al nee geschud. Voor de zekerheid checkte ik wat de jongen zei: het was of we de kassabon wilden hebben. Dat is toch echt anders dan een zakje haha. 

Voor het eerste in heel veel weken rijden we zowaar op een soort rijksweg met dubbele rijstroken. Dat is even wennen. We zoeken al snel een plek om wat te eten want we hebben nog niet gelunched. Aan een rivier in de zon eten we lekker ons broodje. We nemen daarna een weggetje wat hoger in de bergen zodat we de snelweg kunnen vermijden. Na 15 km blijkt dit een gruisweg te zijn en om 40 km over gruis te rijden is ook weer niet prettig. Dus bij de eerstvolgende brug toch weer het water over naar de snelweg. Na 3 kwartier willen we even op de kaart kijken voor een overnachtingsplek en stoppen we op een rasteplass zoals er veel in Noorwegen zijn. Het is een rustplaats achter een geluidswal, aan een soort van meer waar je in kunt zwemmen en met een groot grasveld erbij. Je mag hier gratis overnachten met je camper. Nou, komt dat mooi uit, hoeven we niet verder te zoeken. Stoeltjes naar buiten en vanavond een bbq op deze heerlijke plek. Er staan gezellige Nederlandse mensen naast ons waar we leuk mee kletsen. We zitten 40 km boven Lillehammer, dat klinkt bekend van de Olympische Spelen. Morgen komen we daar langs. Maar eerst nog hier lekker slapen.