Halverwege

13 januari 2023

Vandaag wordt een hele lange vrijdag 13 januari. We vliegen weer terug in de tijd. Fijn dat we goede vluchttijden hebben tot Singapore. We kunnen op normale tijd opstaan, op het gemak koffie drinken, douchen en ontbijten. Nog heel even de korte broek aan, want dat duurt weer maanden voordat die uit de kast komt. We geven onze restanten zonnebrand en bugspray weg aan een moeder met een dochter die er nogal blij mee zijn. Beter dan dat we dit maar laten staan. De shuttlebus doet het niet vanmorgen vertelt de receptionist, dus de klusjesman brengt ons met zijn eigen auto. Ook prima, 45 minuten lopen met de rugzakken is wat te veel van het goede. Binnen 10 minuten staan we op de airport. Ik vraag bij een informatie balie of we nog iets moeten doen aan controle als we online zijn ingecheckt. Ze helpt ons gelijk, want de paspoorten en Corona checks moeten nog worden gedaan. Het is superrustig op het vliegveld, ze maakt op haar gemak een praatje wat we hebben gedaan en gezien. Als ze merkt dat we alleen met handbagage reizen stopt ze met haar bezigheden en zegt: i admire you, wow, i could not do that! Ik moet er wel om lachen. Heb zelfs een jurkje, trui en t-shirt teveel bij me achteraf. De binnenlandse vlucht gaat ook nu weer snel met inchecken en we zitten bij het raam. Dat is echt anderhalf uur genieten. De prachtige bergen zien er uit als Google Maps op satelliet stand. Wat een prachtige natuur heeft dit land. Het wordt niet minder na bijna 4 weken. 

In Auckland lopen we lekker nog een kwartiertje buiten naar de international terminal. De laatste NZ lucht binnensnuiven. We moeten eerst nog onze stoelen wijzigen, want we blijken niet naast elkaar te zitten. Bij Singapore Airlines zie ik lange rijen voor de incheckbalie. Mmm, daar hebben we geen zin in en ingecheckt zijn we al. Bij de businessclass staat niemand. Peter zegt dat ik lief moet lachen en vragen waar ik onze stoelen kan wisselen. Ze zijn zo hulpvaardig bij deze airline dat is echt fantastisch. De vrouw begrijpt het niet helemaal en als ze hoort dat we alleen digitale boarding passen hebben slaat haar bloeddruk steil omhoog. No boarding passes, no boarding passes? Ze vraagt het een paar keer met overslaande stem. Ze neemt onze paspoorten mee en wenkt ons te komen naar de balie van de business class. Daar zit iemand die het prima begrijpt en ons in een mum van tijd instapkaarten geeft en ons naast elkaar zet. Ook voor de volgende vlucht krijgen we ze vast mee. Wij blij dat we niet in die lange rij zijn gaan staan. Bij de security gaat alles rapido. We hebben nog een uur voordat we moeten boarden en in die tijd vinden we ook nog Peters greenstone én een kop sterke koffie. Dan is het tijd om in te stappen en te gaan zitten voor een vlucht van 9 uur en 3 kwartier. Bijna een uur minder dan gepland. Als we zijn geland is het half 9 s avonds en 25 graden op het vliegveld. We gaan lopen om in beweging te zijn want mijn ene been is een beetje opgezet van het lange zitten. Het is hier zo megagroot dat we 2 uur non stop gelopen hebben van de ene terminal naar de andere. Immens hier. We zijn halverwege. Nog 14 uur vliegen, dan zijn we weer op Hollandse bodem.