Goodbye happy camper

12 januari 2023

De gratis overnachtingsplek mag je tot 8 uur 's morgens gebruiken. Ideaal geregeld, rustig achter de winkelstraat in een woonwijk. Bij een speeltuin en uiteraard toiletten. Er is geen nachtleven te bekennen in dit dorp, lekker rustig kunnen slapen. Als ik om 8 uur naar de wc ga is er al een opgewekte dame bezig de toiletten te poetsen. Respect, het is overal zo schoon hier. Vannacht de laatste nacht in de camper geslapen, hij moet vanmiddag voor 16 uur weer worden ingeleverd bij het verhuurbedrijf in Christchurch. We gaan eerst naar de bakker voor koffie en een dadelmuffin. Nog even deze traditie in ere houden nu het nog kan. Voordat we gaan rijden eerst lekker een stuk wandelen. Het is droog, prima korte broeken weer en het is een mooie omgeving. We wandelen de heuvel op door het bos. Hier staan Redwood bomen. Dit soort zijn de hoogste bomen ter wereld, ze kunnen nl. 100 meter hoog worden en meer dan 1000 jaar oud. Bij de ingang van de hotpools staan er ook nog 2. We horen veel vogeltjes fluiten op deze vroege morgen en de zon gaat zelfs weer schijnen. Mooi om de omringende bergen nu goed te kunnen zien. Via het dorp lopen we terug naar de bus, nog een laatste souvenir en dan beginnen we aan de laatste 130 km. In Culverden stoppen we om koffie te zetten en een bakje yoghurt te eten. Als ik uit de bus stap wil er in de auto naast ons net een man instappen. Ik zeg gedag, hij lacht vriendelijk en vraagt hoeveel kilometer we er al op hebben zitten. We raken aan de praat, het blijkt een gepensioneerde deerfarmer te zijn. Hij had wel 5000 herten. Als ik vraag hoe zijn pensioen bevalt wordt het een interessant gesprek over identiteit, de boeren problematiek in Nederland. De koffie drinken we wat later dan gepland. Ik geniet zo van dit soort spontane ontmoetingen waarin je een inkijkje krijgt in het leven van deze mensen. 

Hoe dichter bij Christchurch hoe drukker het wordt. We willen nog een mooie greenstone kopen voor Peter. Dus scheuren we met ons Happy Campertje dwars het stadscentrum. Dat is wennen na alle rust van de afgelopen weken. Verkeer van alle kanten en dan is de omgekeerde kant ineens weer lastig. We vinden eindelijk een parkeerplekje langs de weg. Helaas heeft de winkel niet wat we zoeken en als we terugkomen bij de bus hangt er een briefje onder de ruitenwissers. Oeps, een bekeuring? Gelukkig niet, wel een briefje dat je hier niet op deze manier parkeert, met een smiley eronder. Precies tegenovergesteld op zijn Hollands hadden we de bus neergezet. Na nog wat straten te hebben doorkruist op zoek naar dė steen gaan we onverrichter zake naar de camping. Op het vliegveld dan nog maar eens goed zoeken of we de juiste kunnen vinden. Om een uurtje of half 3 zijn we bij de camping waar we een cabin hebben gehuurd voor de laatste nacht. Het is een soort mobiele slaapkamer. Een 2 persoonsbed, koelkast, kastje met pannen en kopjes en een veranda. Super praktisch. We gooien alle zooi uit de camper op het bed, straks inpakken en de restjes opkoken in de campingkeuken. Eerst brengen we de camper weg, 3 minuten rijden hiervandaan. Het meisje dat de inspectie doet vindt alles cool en awesome! Ik vind het altijd dan weer ingewikkeld, wat je daar op zegt. Dus lachen we maar wat. We lopen 20 minuten terug naar de camping en lezen onze boeken uit in de laatste uurtjes zon. Peter kookt zoals gewoonlijk weer erg lekker, ik ben er elke dag weer blij mee. We pakken de rugzakken weer in. Time to go home.