Avonturen

7 juni 2023

We zijn hier gister eind van de middag aangekomen en het blijkt dat we gebruik kunnen maken van een douche en wc bij het sportveld, 350 meter verderop. Dus na het eten togen we die kant op. Een extra rondje Nusnäs ongeveer, omdat we de beschrijving niet volledig snapten maar we vinden de kleedkamer van de ijshockey vereniging. Met de code kunnen we naar binnen. We gieren van de lach, want we hebben een enorme doucheruimte met 3 warme douches voor onszelf. Ik voel me terug in mijn volleybal verleden, 3x per week onder de sporthaldouches met 2 teams. Verschil is nu dat het helemaal prive is. Wat een luxe, ze zijn superlekker warm. En dat voor een paar Zweedse kronen. We zitten met schoongewassen haren even later genietend aan het meer, een prachtige zonsondergang die tot een uur of 11 zo mooi rood kleurt boven de berg. En dan de volgende morgen op ons gemak naar de Dalarna paardjesfabriek. Erg leuk om te zien hoe ze dit met de hand maken én elk paardje van diverse formaten met de hand beschilderen. We kopen er 3 voor de kleinkinderen en laten de namen erop schilderen. Het afrekenen duurt even, er is net een Zweeds schoolreisje en elk kind wil zijn eigen ijsje afrekenen:). Het is een leuk museum, zo kleinschalig terwijl het wereldwijd bekend is. Op de parkeerplaats drinken we eerst koffie voordat we verder rijden. 

We gaan naar nationaal park Fulufjället met een waterval die Njupeskär heet. Het schijnt de hoogste van Zweden te zijn met 93 meter. Het is half 5 als we daar aankomen, de laatste 25 km zonder enige tegenligger. We zien nog allemaal sneeuw liggen op de bergen die niet eens zo hoog zijn. Nadat we de bus hebben geparkeerd lopen we eerst even naar het bezoekerscentrum om te kijken wat voor wandelingen er te maken zijn. Op internet stond dat er iets dicht of afgesloten was vanwege instortgevaar. Mmm, voor de zekerheid even checken. Er is een wandeling naar de waterval en terug can ca. 4 km en een grotere die boven de waterval langs gaat van 6 km maar... waarschuwt de dame ons.. de route gaat over slippery stones dus alleen met goede stevige schoenen. Ze kijkt ernstig naar Peter die in zn zomerkloffie en birckenstocks voor de balie staat. We knikken braaf terug dat we het hebben begrepen. 

We trekken onze wandelschoenen aan, van die stevige met goede profielen voor in de bergen 😄 en maken de ronde van 4 km naar de waterval. Het is werkelijk adembenemend mooi. De natuur, het wandelpad, de woeste rivier, de waterval. Prachtig! Na anderhalf uur zijn we weer terug bij de camper en besluiten hier te overnachten. Er staan nog een paar campers en om nu eerst 30 km terug te rijden voor een overnachting en morgenochtend weer hierheen voor een wandeling is wat overdreven. Voordat we klaar zijn met eten is het al half 10. De ovenschotel in de omnia duurde even voordat het gaar was. We lopen nog gezellig even naar de bezoekers wc die open blijven vannacht en slapen daarna als roosjes in de stilte van het nationale park. 

8 juni 2023

Na een heerlijke nacht lopen we om 10 uur bepakt en bezakt naar de start van de 7 km wandeling. Het is zonnig alleen wel nog fris, dus de jassen zijn zelfs aan. Nou, na 10 minuten een pad omhoog lopen gaat die jas echt weer uit..Poeh, wat warm van de inspanning. Bij de waterval gaan we dit keer naar rechts en naar boven. En als snel wordt het inderdaad over bijzondere stenen klauteren. Ze hebben een aparte groene kleur. We begrijpen uit de informatie dat dit korstmossen zijn en dat dit alleen in dit park voorkomt. Uit de verte leek het vol met algen te zitten maar dichtbij is het toch echt anders. We volgen de oranje tekens op de stenen en af en toe is het goed zoeken. De sneeuw is nog niet overal weg. Soms moeten we door de sneeuw, soms er ruim omheen. En dan staan we op de brug bovenaan de waterval. Schitterend! Het stenen klauterpad volgt weer verder. Op een gegeven moment kun je ook nog een rondje extra maken. Peter heeft er wel oren naar maar nog 5 km extra over deze stenen doen we toch maar niet. En wat ben ik enorm blij dat Peter met mij mee verder gaat. Want na 10 minuten zien we het pad niet meer en alleen maar een sneeuwvlakte die aardig steil naar beneden gaat. Als je hier een misstap maakt ben je snel en onaangenaam beneden. Ik vind het echt even heel erg eng. Stapje voor stapje en enorm geconcentreerd lopen we voorzichtig door de sneeuw zoekend naar het pad. Het is een spannend stuk, helemaal omdat we niet zien waar de sneeuw ophoudt. Poeh, wat een avonturen weer. Gelukkig zijn we samen deze kant opgegaan. Even later worden de oranje tekens weer met gejuich onthaald en zijn we weer back in track. We rusten een paar tellen bij een vuurplaats en als we verder lopen stapt Peter ook nog bijna op een addertje. 

De avonturen lopen allemaal goed af en we trakteren ons op koffie bij het bezoekerscentrum. Als ik de kopjes terug breng kijkt de man me aan en zegt: are you finished? Nou ja, ik breng de kopjes niet terug om een praatje te maken hoor. Hij legt uit dat als je koffie koopt je ze nog een keer mag bijschenken. Net als bij Ikea. Tja, als dat gratis nog een keer mag dan drinken we nog een kopje. En dan gaan we echt weer verder op pad. 

We rijden langs mooie stille wegen en zoeken na een paar uurtjes een plekje voor de nacht. We boffen met het weer tot nu. De zon schijnt nog steeds en we hebben nog geen regen gehad. We staan nu bij Klövsjö. De wind is wel koud, maar achter glas in de zon is het lekker om ons avondeten te verorberen.