We gaan op vakantie!

3 januari 2023 

Vandaag gaan we op vakantie tijdens onze vakantie tot en met zaterdag, hoe leuk is dat. Tegelijk is het eerste afscheid ook aangebroken. Vannacht was de laatste nacht bij Peters huis. De hond gaat niet mee op vakantie, dus ook daar nemen we roerend afscheid van. Ik ben altijd erg bang van honden maar dit hondje heeft mijn hart veroverd. Heb er zelfs mee gespeeld, liefkozend tegen gepraat en hij kwispelde elke keer weer blij als we binnenkwamen of als we wakker werden. We pakken ons happy campertje weer in en maken het weer rijklaar. We rijden nog 1 keer naar de Wharf voor een laatste blik op deze heerlijke plek. Kopen nog een hoed voor Peter bij de serious strow hat shop en drinken koffie bij de bakery. In Motueka doen we boodschappen voor de komende dagen. Hoe leuk is het om daar mijn broer tegen te komen, zij waren wat later vertrokken dan wij. Dat gebeurt nooit dat we elkaar bij de supermarkt tegen het lijf lopen. Zo is elke situatie leuk deze vakantie. De kastjes en koelkast zijn weer gevuld en we rijden de bergen in. Het is niet zo ver rijden naar Golden Bay, noordelijk in het Abel Tasman park, anderhalf uur. Halverwege stoppen we bij Takaka Hill. Wat een prachtige rit hier naar toe! Bij de parkeerplaats staan Peet en Kath al te wachten. Hier gaan we eerst met elkaar een wandeling maken. Het gaat supersteil omhoog en dan wordt het met recht een bushwalk. Sinds Covid hebben hier maar weinig mensen gelopen lijkt het. Het gras komt tot aan mijn oksels en bij Peter loopt het water in zijn schoenen van de natte begroeiing. Maar het is een leuke wandeling en wat een uitzichten. Aan de ene kant Nelson met zijn baaien en aan de andere kant Golden Bay. We lopen tot aan het hoogste punt. Daarna gaan Peter en Kathryn terug om naar de camping te gaan. Zij hebben nog wat tentjes op te zetten. Wij lopen nog een rondje extra door de bush. Soms staan er borden met Danger en een plaatje van een vallend mannetje erop. Dat zijn echt geen grappen hier. Er zijn plekken als je niet op het pad blijft dat je dan in een gat in de grond valt van 100 meter. Supereng idee. We zien zo'n gat langs de weg. Blij dat we geen kleine kinderen bij ons hebben. Na een uurtje zijn we terug bij de bus en eten we wat. Dan is het nog een half uurtje naar de camping. Wauw, wat een schoonheid om ons heen. Het groene groen van de glooiende bergen verveelt nog steeds niet. Vandaag is het een beetje bewolkt maar hoe dichter bij de zee hoe meer het opklaart. De tenten staan al als we op de camping aankomen, onze bus past er nog precies bij. We drinken natuurlijk eerst koffie. Hoe gaaf is dit, naast onze plek loopt het paadje naar de zee. 10 stappen lopen en we plonzen in de blauwe golven. Dat doen we dan ook lekker. Heerlijk ontspannen drijven in de golven. Als ik me omdraai in de zee zie ik de prachtige bergen eromheen. Je zou er poëtisch van worden.

Om een uur of 7 vertrekken de Peters naar de campingkeuken en we genieten van een heerlijk maal. De broer van Kathryn, die ook Peter heet, staat ook op deze camping en komt nog even langs met zijn vrouw. We kijken nog bij de zee, het is nu vloed. In de verte gaan de lichtjes in de bergen aan, het is windstil en er zijn mooie kleuren in de lucht. Dankbaar voor weer een mooie plek, fijne mensen om ons heen en dankbaar dat we zoveel moois beleven.