Heel veel houten huisjes

14 juni 2023

Wat een zonnige dag is het weer vandaag. De wind is ook minder dan gister, het is zo lekker hier aan het meer. We besluiten nog een dagje te blijven. Ik heb nog wat werk af te handelen en Peter heeft nog een boek wat uit moet :). 's Middags komen er Duitse mensen naast ons staan die net van de Noordkaap vandaan komen. Ze vertellen over een mooie route door Finland ipv de route die wij op het oog hadden. Hij stalt een grote kaart uit en laat het uitgebreid aan Peter zien. Er schijnt ook ergens een kerstdorp te zijn waar het hele jaar door kerst is met kerstman en al. We denken er de hele dag wat verder over na. Als we morgen verder trekken dan moeten we na 100 km een keus maken welke route het wordt. 's Avonds gaan we om half 10 toch echt binnen zitten vanwege de muggen. Als we gaan slapen heb ik inmiddels een nieuw ritueel gedacht met kleedjes voor het voortaan. Daar komt 's nachts nog zoveel daglicht (nachtlicht) naar binnen dat het niet handig is met slapen. Rust bevordert de creativiteit zullen we maar zeggen. 

15 juni 2023

We scheuren ons los van deze heerlijke plek en laden de camper weer vol met water en lozen de vuilwater tank. Een Zweedse meneer met een enorme camper maakt Peter nogal nors duidelijk dat hij te dicht bij staat om zijn camper achteruit te rijden. Wat een gestress, passen wel 2 campers nog langs. Maar goed, ruzie zoeken in het gastland doen we maar niet. Eerst rijden we naar Vilhelmina, de stad 5 km verder voor de Ica supermarkt en diesel tanken. De kastjes en koelkast waren aardig leeg, dus voor paar dagen weer proviand aan boord gehaald. We rijden naar Arvidsjaur, daar is een nederzetting met 80 houten huisjes. Een paar honderd jaar geleden was men hier verplicht om 1x in de 2 weken naar de kerk te gaan. Aangezien dat ver reizen was bleven de kerkgangers overnachten in houten huisjes 250 meter voorbij de kerk. De huisjes zijn zo klein en staan zo dicht op elkaar. Van privacy was geen sprake en er waren vast nog geen mensen van 1.96 meter. Het is erg warm als we naar de naastgelegen kerk lopen. We houden het snel voor gezien. Richting de kust gaat het, de Botnische golf. We willen graag gas laden voor de koelkast en het fornuis maar er is nog maar 1 adres in Zweden en daar komen we een soort van langs. We vinden de gaspomp maar ziet er uit alsof hij 30 jaar niet is gebruikt. Peter checkt binnen de gasnippel die we bij ons heb en krijgt grote handschoenen mee. Het lekt nogal bij het gasladen, dus wees gewaarschuwd. Peet houdt het vulpistool n de houdgreep, ik druk op de zwarte knop en buig me in allerlei bochten om te zien of de meter loopt. Mmm, die is ook kapot. Vervolgens klim ik in de camper om te zien of er gas bij is volgens onze eigen meter. It works! We kunnen er weer een paar weken tegen. In Finland is er nl geen gas te laden en wanneer we in Noorwegen het tegen gaan komen weten we niet. 

Onderweg spotten we een Eland met jong. Een prachtig statig beest, nu ik deze Eland zie bedenk ik me dat het eerste rendier wat we zagen ook een Eland geweest moet zijn. 

We komen aan in Pitea, volgens de boekjes een stad met een leuk autovrij centrum. Nou zijn Peter, Lize en steden niet de meest goede combinatie. Maar we gaan het bekijken. Voordat we bij het centrum zijn rijden we eerst al allerlei grote papierfabrieken voorbij. Wat een stank is dat. Al die boomstammen die we op de vrachtwagens voorbij rijden gaan o.a. hierheen lijkt het. We lopen het centrum in, maar het blijkt 1 straat met op zich wel leuke houten huisjes waarin standaard winkels zitten, h&m, een Zweedse soort Hema en nog wat soorten. We lopen de eerste straat links weer terug naar de camper. We rijden 20 minuten verder naar een mini dorpje Rosvik en rijden naar een mini haventje waar je kunt staan. De plekken zitten achter de bosjes, niet superleuk en vol muggen. 1 km verder zit nog een plek bij een dorpshuis. Daar maar even kijken. Te grappig als we daar aankomen en we onze Nederlandse achterburen van vanmorgen weer tegenkomen. Dit is niet af te spreken. Een gezellig praatje op dit kneuterige dorpspleintje. De beheerder komt net aanrijden en vertelt ons alleraardigst hoe het hier werkt. Er is een code op de deur van het dorpshuis, daar hangt een sleutel. Die neem je mee naar de andere kant van het dorpshuis en ga je naar binnen. Daar vinden we een keuken, een eetzaal, wc's, douches (2 per kleedkamer) en een echte toneelzaal met podium. Hilarisch! En voor dit alles moeten we 100 kronen in een envelop doen. Dat is ongeveer 8 euro per nacht. 

We willen nog even de benen strekken voor het eten dus lopen een rondje door dit vriendelijke dorpje. We wisselen wat kronen bij de Coop zodat we de envelop met gepast geld kunnen vullen en vinden zelfs een cafeetje waar we pizza kunnen eten. Is dat nou even toevallig. Lekker koud biertje erbij, want oef, het is zo warm hier. Alsof we in Spanje zitten. 

Terug bij de camper gaat Peet nog even douchen. Terwijl hij dat doet wordt er op zijn douchedeur geklopt en in gebrekkig Engels roept een man: please open, i want to shower too. Peet roept terug: almost finished. Maar de man wil samen douchen, want er zijn 2 douches in 1 ruimte. Dit gaat mijn Peter toch echt te ver om met een Duitse mede-camperaar onder de douche te gaan. De man is er gewoon bozig van dat Peter niet opendoet haha. Er zijn veel muggen ook hier, dus om half 10 gaan we toch maar binnen zitten. 

16 juni 2023

Na een stille nacht brandt de zon al vroeg op de camper. Ik ga ook douchen, en hoop dat er geen mensen aankloppen haha. We rijden een half uur verder naar Gammelstad. Een kerkdorp met allemaal straatjes vol met een paar honderd kleine huisjes, ook voor de mensen van ver die naar de kerk kwamen vroeger en konden overnachten. Nog steeds is het een stad voor rust en stilte, de huisjes mogen niet permanent bewoond worden maar alleen verhuurd voor vakanties. Er is hier een openluchtmuseum bij, waarbij de huizen te bekijken waren hoe het er in de 18e en 19e eeuw aan toe ging. We zien grote parkeerterreinen, vele tafels en bankjes bij het cafeetje. Maar nu slechts enkele bezoekers. Als ik daar iemand over bevraag blijkt dat vanaf volgende week elke stukje gras en stoel bemenst zal worden, zo druk is het dan. De vakantie begint hier dit weekend. Zijn wij even mooi op tijd. We slenteren een flinke tijd door Gammelstad en verwonderen ons over de bizarre tijden van vroeger. 

Nog een uurtje rijden we dan komen we aan bij Nikkala, vlak bij Haparanda, de grens met Finland. We staan aan een haventje bij de Botnische Golf. Het is erg warm en heerlijk aan het water te zitten. De camperplaats is klein, er staan een paar Zweden die ons aangapen alsof we zeer vreemd zijn. Lekker ongemakkelijk. Totdat er een Duitse camler komt die tegen een stroompaal rijd en zijn camper beschadigt. Nu hebben ze tenminste wat te kijken. De plaatselijke jeugd komt hier lekker zwemmen en de zon schijnt warm en lang hier in de haven. We hebben een hoop te zien aan bootjes die in en uit varen. We lopen de pier een beetje af. Het is een bijzonder en mooi plekje.