Ont-moetingen

8 januari 2023

De zon schijnt uitbundig als we wakker worden. We rijden 3 minuten terug naar het meer om daar lekker te ontbijten. Heerlijke plek is het hier. We zagen gister een bordje met church, chapel by the lake. Service om 10.30 uur. We zijn hier toch en het schijnt een mooi uitzicht te hebben binnen. Het is maar een klein kerkje. We verwachtten een oudbollige dienst gezien de leeftijd niet perse super jong was. De man bij de ingang die ons een hand gaf was dik in de 80, gehoorapparaten die zo groot waren dat ze uitstaken en hij hoorde ons nog niet. Maar wat een warm welkom hier door de mensen en gelukkig ook nog jonge gezinnen. Het liep goed vol en als je gaat zitten...alsof je in een ansichtkaart zit. Achter het spreekgedeelte een glazen wand waar je prachtig over het meer en de bergen uitkijkt. Naast ons zat een jong pas getrouwd stel uit Duitsland. Zij lopen een kilometerslange trail van Zuid naar Noord als huwelijksreis. Net afgestudeerd en de eerste maanden op reis. Toen de dienst begon met het eerste lied was ik zo verrast, liedjes van Michael W Smith, Johannes de Heer en Hillsong. Alles kwam voorbij terwijl je zingt kijk je door dat raam. De woorden over Gods grootheid en genade krijgen nog meer betekenis. Het was een open service, als je wat wilde delen dan was daar alle ruimte voor. Het was zo bemoedigend om de verhalen te horen van deze mensen. Zo puur, zo kwetsbaar. Over vanuit welk perspectief je kijkt, over dag voor dag leven, over het leven  als zelfs in de gebrokenheid. Na de dienst was het koffiedrinken en hebben we leuke ontmoetingen gehad met diverse mensen. Interessante verhalen over hun boeren bestaan en de families die hier wonen. Het was gezellig en ontspannend, geen moeten maar ont-moeten. Bemoedigd en opgebouwd reden we even later op weg naar de carpark voor onze wandeling naar mount Robert. Gelijk weer in de wereld, want o oh, van die gravel road met gaten in de weg zou je bijna lelijke woorden zeggen van de schrik en het geboemel. De carpark is al prachtig gelegen met zicht op het meer van boven. De wandeling omhoog is vrij pittig en loopt zig zag de berg op. Eenmaal boven de boomgrens is het zo ontzettend mooi en wijds. Zicht op alle bergen in dit gebied. We komen bij een relax hut waar we even zitten en ook hier een leuke ontmoeting hebben met echte kiwi's. Ze raden ons aan nog 20 minuten omhoog te lopen over de bergkam. Op het hoogste punt schijn je een mooi uitzicht te hebben over de bergkam men en voormalig skigebied. Het spreekt Peter wel aan, die wil altijd wel weten wat er om de volgende bocht is. We lopen het pad over de bergkam omhoog, een mooie uitdaging voor mijn hoogtevrees. Het scheelt dat er geen afgrond naast is, die is iets verder weg. Het is inderdaad adembenemend mooi. Vanaf hier kun je nog 4 1/2 uur verder naar een hut. Er staat een waarschuwingsbord: ben je te moe of verandert het weer - go back! Het schijnt een zeer moeilijk pad te zijn. Wij draaien om en gaan nog in de relaxhut wat eten voordat we aan de 2 1/2 uur afdaling om de andere kant van de berg beginnen. Het is een prachtige tocht. Twee keer moeten we over een enorme berg stenen klauteren omdat er een lawine is geweest door regenval en de berg dan een stuk instort. Moe maar zeer voldaan rijden we terug naar het meer met de campingkeuken. We scoren douchemuntjes voor een heerlijke warme douche. Die duurt zo lang dat ik hem maar uitzet. 7 minuten douchen doe ik thuis niet eens. Als we in de campingkeuken aan tafel gaan met lakeview zit er een vrouw ook te genieten van haar eten en het uitzicht. We raken aan de praat. Ze blijkt half Nederlands en half Maori's te zijn. Wat een interessant verhaal heeft zij over haar Maori moeder en Nederlandse vader uit Burgen up Zoem :). Het blijkt dat we ook nog eens een gedeelde passie hebben voor tieners/jong volwassenen met levensvragen. Een mooie waardevolle ontmoeting. Het was een bijzondere, hartverwarmende, bemoedigende en zonnige zondag.