Zomerse avonturen

9 januari 2023

Midden in de nacht werd ik wakker omdat ik dacht dat er een lantaarnpaal naast onze camperplaats stond die nogal fel scheen. Ik deed het gordijntje opzij, bleek het volle maan te zijn aan een heldere sterrenhemel. Zo mooi! We slapen asociaal lang uit en rijden tegen 10 uur van de camping af. Vinden weer een fijn plekje aan het meer, stoeltjes buiten, sandflie spray op, koffie, ontbijt en een boek. Ik kom aan lezen niet toe, zo leuk om hier de mensen te kijken. Zoveel culturen die aan komen rijden, in een watertaxi zitten en een uur later weer weg crossen. We keuvelen gezellig met de buren en hun vrienden die in Mapua wonen, vlakbij broer Peter. We konden interessant meepraten over de Wharf en de lekkere fis 'n chips daar. Na de middag rijden we een stukje verder naar het volgende meer, Lake Rotoroa. Niet te verwarren met Rotorua van het Noordereiland. Het is er nog stiller dan bij Rotoiti, maar de sandflies zijn er in volle glorie aanwezig. Als ik praat vliegen ze zo mijn mond in. We blijven er dan ook niet lang. Next stop is Murchison. Op de heenweg hebben we hier in de rivier gezwommen. Nadat we boodschappen hebben gedaan vinden we een fijn campinkje bij de rivier, waar je zelfs kunt zwemmen in een soort pool in de rivier. Het is erg warm en zonnig dus we vertrekken snel richting dit natuurlijke zwembad. Ik sta onhandig te stuntelen op de rotsen om in het water te komen als er een oudere vrouw aan komt. En zoef, sierlijk in het water duikt vanaf een hoger stuk. Uiteindelijk lukt het ons allebei en genieten we. Zo heerlijk verfrissend! Ook hier is de campingkeuken weer super van kwaliteit. Er is zelfs een hele veranda met enorme hordeuren. Buiten zitten zonder de sandfly ellende. In de loop van de avond komen er steeds meer mensen hier zitten. Ruim genoeg. Een dag zonder actie, een dag van rust, zon en relaxen. 

10 januari 2023

Gisteravond hebben we besloten om vandaag nog hier te blijven. Het is een fijne plek en we willen de rivier nog wat verkennen. Het wordt een warme dag volgens de eigenaresse als ik een nachtje bijboek. Als ze hoort dat ik uit NL kom heeft ze hele verhalen over Amsterdam, hoe groot en vol mensen dat was. En zij kent alleen dit dorpje Murchison. Als ik vertel dat wij in den dorpje wonen dat nog kleiner is dan haar dorp wil ze weten waar dat is. Ik noem Gouda en Rotterdam, maar daar heeft ze nog nooit van gehoord. Laat staan van Polsbroek. 

We hebben een paar wandelingen uitgezocht hier in de buurt. De 6 mile walk, langs een kreekje en een voormalig hydro power station. Dat spreekt ons Nederlanders wel aan met onze watermanagement koning. Het is een simpel loopje met een mooi eind aan de rivier die in een watervalletje naar beneden stroomt. Peter ziet weer nieuwe vogels die we hier nog niet eerder hebben gezien. Altijd leuk. Terug in Murchison doen we een stadstour. Dat betekent: 1 straat heen en weer. Er is zelf een soort openlucht museum. In 1929 is hier een heftige aardbeving geweest en daar zijn veel oude nieuwsberichten over te lezen. We bezoeken een Jade winkel. Super dure spullen hangen hier. De eigenaar roept naar ons dat we alles mogen proberen en zelf even in het zonlicht moeten houden om alle kleuren te kunnen zien. Vervolgens loopt hij zelf de winkel uit voor een boodschap. See you! Heerlijk gemoedelijk allemaal. We drinken lekker koffie bij de aangeprezen koffiebar door de camping. Toegegeven, het smaakt goed. De vrouw van het museum verzuchtte dat het zo druk was in Town. Vroeger was dit alleen een kruispunt dorp als je van Westport naar Nelson ging of naar Christchurch. Nu blijven er zelfs mensen overnachten hier! Ze kan het haast niet aan deze verandering. 

We willen nog een wandeling doen, waarvoor eerst een 5 km lang gravelpad getrotseerd moet worden met de Happy Shaky Camper. Daarna vinden we het pad waar we amper kunnen parkeren. Tot zover succesvolle missie. We lopen het pad in, echt wel mooi langs de rivier. Totdat na 10 minuten lopen ik honden nogal wild hoor blaffen in het bos. Het echoot nogal hard door de bomen. Freeze! Ik loop geen stap meer, hartslag 250. Peter ziet dat hier geen gesis of overhalen helaas meer gaat lukken. In 3 minuten ben ik terug in de bus. Even later rennen er 3 honden hard het pad af en om de bus heen waar Peter nog staat. Iedereen schrikt van iedereen op dat moment. Uiteindelijk doen ze natuurlijk weer niks, irritant genoeg. Het is warm, mijn avonturen level is bereikt voor vandaad helaas, we rijden het gravelpad weer terug en ik trakteer Peter op een ijs (2 bolletjes zijn hier zo groot als 6 bolletjes in NL).

Na deze avonturen rijden we nog een leuk weggetje door een vallei, klauteren we over flinke rotsblokken in de Bully River en zijn we om 5 uur weer terug op ons honk. 

Morgen rijden we via de Lewis Pass naar Hanmer Springs, de hotpools. Het laatste stukje, donderdag komt er een einde aan ons happy home avontuur want vrijdagmorgen begint de reis naar huis. Als er tenminste geen vliegtuig in Singapore strandt zoals momenteel het geval is volgens nu.nl

Eerst nog genieten van een zomerse dinsdagavond!