Untill we meet again

7 januari 2023

Wat is het hier toch leuk wakker worden met geluid van de bellbird. Die gaan we nog missen thuis. Het is een kenmerkend geluid. De eerste dag dat ik deze hoorde keek ik steeds om me heen waar iemand een deuntje zat te fluiten. Het bleek een echte vogel te zijn. Maar vandaag word ik wakker en weet dat we afscheid gaan nemen. Peter V en ik wandelen eerst nog samen een gezellig rondje als we de hond uitlaten. We komen toch ook nooit uitgepraat en uitgelachen. Als we weer thuis zijn en aan de koffie en ontbijt gaan is het een mooie gelegenheid om dit lieve mooie gezin te bedanken voor hun gastvrijheid, liefde en warmte. Niet in woorden uit te drukken. We maken nog foto's met elkaar voor de camper (de jongens zal ik er afknippen vanwege de privacy) en dan gaan we echt weg. Ik hang tot mijn middel uit het raampje om zo lang mogelijk te zwaaien naar die lieverds. Het klopt: partir c'est mourir un peu. Het voelt voor mij toch echt anders of je in Lutjebroek woont of aan de andere kant van de wereld als je elkaar gedag zegt. Het is erg stil in ons busje als we het dorpje achter ons laten en ik voel me erg emotioneel. Je weet dat dit gaat komen dus ik laat het maar goed gebeuren. 

In Wakefield stoppen we voor een bakkie troost met een muffin. Emotie-eten is voor nu toegestaan :). We doen ook nog wat boodschappen en tanken de bus vol. We rijden de bergen vandaag weer in zonder een supermarkt in de buurt. Na ongeveer anderhalf uur komen we aan in Saint Arnaud aan Lake Rotoiti. Prachtig gelegen tussen de bergen. Het is windkracht 5 als we uitstappen aan het meer. Wat een wind zeg, het meer klotst hard tegen de oever aan. Peter heeft zin om te bewegen en ik heb zin in een boek of zoiets. We zoeken eerst een campingplek voor vanavond. Dat is zo gevonden alleen staat dat in bos met weinig uitzicht. We parkeren de bus eerst maar weer aan het meer, ik heb lekker wat te kijken en vermaak me prima hier. Peet kan hiervandaan lekker de berg op. Een win-win situatie. 

Na een uurtje of 3 komt hij weer voldaan terug met mooie fotos van het uitzicht over het meer. Bij het meer zit een camping van de zelfde DOC organisatie als waar wij vannacht slapen. Op deze is een keuken met een gasfornuis en lekker de ruimte om te zitten uit de wind mét lakeview. We maken er dankbaar gebruik van. Ook vanavond eten we weer heerlijk. Blij met mijn keukenprins. Om een uurtje of 8 rijden we gevoed en verkwikt onze eigen camping op na deze enerverende dag.