Wandeltocht

1 juli 2023

We ontbijten op het witte strand en dan is het tijd om deze fijne plek te verlaten. Het is weekend en mooi weer dus de Noren komen hier zelf met het hele gezin picknicken, zwemmen en kamperen. Wij vervolgen de Nationale toeristische route van dit eiland en volgen de tip van onze nieuwe Noorse vriendin op. We gaan wandelen bij Hesten met zicht op de Segla top. Segla betekent zeil, de bergtop heeft de vorm van een zeil. Je kunt die top beklimmen of er tegenover, de Hesten dan heb je zicht op de Segla. De Noorse vrouw gaf aan dat Segla steil en moeilijk was maar te doen. We hebben gegoogled, de Segla is voor amateurs zoals wij veel te zwaar en te heftig, ook qua hoogte en steilheid. De Hesten is vooral steil, maar goed te doen. Aldus besloten. We rijden akelige donkere smalle tunnels door om in het fjord te komen. 2 km duurt lijkt dan wel 5 km, smal en zo bochtig dat mijn oriëntatie helemaal weg is. Gelukkig heb ik een superchauffeur die veilig de tunnels rijdt. De natuur is overweldigend, wat een bergmassieven. Niet eens super hoog, maar doordat ze zo recht de zee in lijken te vallen ziet het er nog ontzagwekkender uit. Op de parkeerplaats eten we een stevige lunch en gaan op pad. Het gaat meteen erg steil omhoog. En wat een vliegen en steekvliegen gaan er mee. Ik stop om mezelf in te smeren met deet en een Amerikaans stel staat net allerlei vliegen van zich af te meppen. In Boston schijn je deze beestjes niet te hebben. Ik bied ze mijn deet aan en beschroomd smeren ze zich in alsof ze stiekum snoepjes van vreemden aanpakken. We zien Noorse mensen met een tak met bladeren de berg afkomen, zou dat misschien zijn om de vliegen weg te wapperen? We trekken allebei een tak van de boom en lopen al zwaaiend met onze Palmpasen takken de berg op. We roepen nog net geen Hosanna :). We lopen een soort van onder de Selga door. Ik vind het een heftig pad. Het is echt prachtig, ook als je omkijkt en de fjorden en de bergen ziet. Op een gegeven moment wordt het erg steil en zanderig dat we wat wegglijden steeds. Nog een klein stukje tot de top, maar mijn voeten glijden weg en ik vind het wel hoog genoeg voor nu. Mijn Hosanna tak heb ik al weggesmeten, mijn handen had ik nodig om te klauteren haha. We verdelen het eten en ik loop een begaanbaar pad naar beneden. Peter gaat nog klein stukje verder. Achteraf ook niet helemaal naar boven, te steil en te veel losse stenen. Het is mooi om het pad naar beneden te lopen, zo tussen de bergen in. Bij de camper zet ik de stoelen buiten, zet koffie en dan is Peter ook alweer terug. Het is half 4 en om op deze grindparkeerplaats te blijven hebben we geen zin in. Vandaag is het nog prachtig weer en onbewolkt dus we rijden nog een stuk van de route. Veel tunnels ook. We komen aan bij Merfjordvaer en dat schijnt een mooie baai te zijn waar je ook je vuile water kunt lozen. Als we er aankomen blijkt het een gratis parkeerplek te zijn aan het einde van de baai met zicht op de zee en de bergen die we vandaag hebben bewandeld. We vinden het mooi geweest voor vandaag, hier blijven we lekker slapen. We lopen nog een stukje door het vissersdorpje en Peter struint nog wat door de rotsen bij de parkeerplaats. Hij komt terug met een skelet van een witvis of iets dergelijks. Het is een behoorlijk gevaarte. De zon is rond 9 uur achter de berg, dus we gaan snel naar bed voordat hij weer tevoorschijn komt.

2 juli 2023

Het waait flink vergeleken met gister op deze zondagmorgen, de zon is er nog niet en we hebben nog geen plannen vandaag. We slapen uit, lezen een boek en ik doe een handwasje. Achterop de camper in de wind waait dit vast zo droog. Om een uur 2 gaan we naar buiten en maken een wandeling van anderhalf uur om de baai heen. Een prachtig gezicht over de zee. Als we omhoog lopen zien we ook de omringende bergketens achter onze parkeerplaats. Wat een bergmassieven, het houdt hier niet op. Het pad is volgens Noorse begrippen een easy paadje. Dat is het ook wel opzich, alleen is bij het paadje langs het water het hek weggeroest, het is uitdagend zullen we maar zeggen. Je moet geen misstapje maken. Een leuk rondje hebben we zo gelopen en op de terugweg eten we lekker wat in het enige restaurantje wat het dorp rijk is. Dit is tegelijk de receptie van de Airbnb kamers, de souvenirshop en het dorpscafé. Hier is het dan weer goedkoper om een hamburger te eten dan bij café de Vlist. Peter probeert de walvissteak, dat hebben we dan weer niet in Polsbroek. Terug in de camper drinken we koffie en kunnen we zelfs weer buiten zitten. De wind is een stuk minder en de zon schijnt weer. Een rustige relaxte zondag.